استفاده آسیب زا و نوع کاربری تلفن همراه در دانش آموزان دبیرستانی و رابطه آن با عملکرد تحصیلی و انگیزش پیشرفت

هدف از این مطالعه، بررسی استفاده آسیب زا و نوع کاربری تلفن همراه در دانش آموزان دبیرستانی و ارتباط آن با عملکرد تحصیلی و انگیزش پیشرفت بود. روش پژوهش از نوع توصیفی همبستگی بود. جامعه ی آماری پژوهش، متشکل از کلیه ی دانش آموزان دبیرستانی بودند که در سال تحصیلی 1392- 1391، در مدارس شهر خلخال مشغول به تحصیل بودند. از بین این جامعه، نمونه ای به حجم 303 نفر (128 پسر و 175 دختر)، با روش نمونه گیری طبقه ای نسبی انتخاب شده و با استفاده از مقیاس استفاده آسیب زا از تلفن همراه (cos)، پرسشنامه ی نوع کاربری تلفن همراه و مقیاس انگیزش پیشرفت هرمنس، اقدام به جمع آوری اطلاعات شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها، از آزمون های آماری خی دو، t مستقل و ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. نتایج نشان داد که میزان استفاده از تلفن همراه در بین دانش آموزان دبیرستانی، بالاست (7/88 درصد) و این میزان در دانش آموزان پسر (4/98 درصد) بیشتر از دختران (7/81 درصد) است (01/0p<). بین انگیزش پیشرفت دانش آموزان استفاده کننده از تلفن همراه و دانش آموزانی که استفاده نمی کنند، تفاوت معناداری وجود دارد (01/0p<). همچنین نتایج نشان داد که استفاده آسیب زا از تلفن همراه با عملکرد تحصیلی و انگیزش پیشرفت رابطه ی منفی دارد (05/0p<). این یافته ها ضرورت توجه جدی برنامه ریزان و مسئولین امر را به رواج روزافزون استفاده از تلفن همراه، استفاده آسیب زا از آن و بخصوص پیامدهای منفی آن را در دانش آموزان دبیرستانی نشان می دهد.